بزن که من ادم نمیشوم

بزن تا که احساسات گرانم را به بهایی ارزان نفروشم دیـگــــــــــــر 

بزن که سزای قلب ساده ی من,همین خنجرهای به زهر اغشته ی توست....

بزن تا شاید فهمیدم که همیشه خوب بودن,خوب نیست و گاهی باید بد بود,بد...

فرو کن خنجرت را نارفیق ,تا که دردش بیدارم کند از خوابی که در ان همه را خوب می بینم

بزن ,بزن که سزایم مـــــــــــــــــرگ است..................

.

.

.

.

حس غریبی دارم این روزها

همان حسی که تمام وجودم را به سکوت وادار کرده است....